Heupfracturen

Een breuk van de heup is een van de meest voorkomende fracturen bij oudere patiënten. Ten gevolge van botontkalking (osteoporose) treedt er, meestal ten gevolge van een banale val, een breuk op van de heup. Dit veroorzaakt veel pijn, zodat de patiënt met de ambulance naar het ziekenhuis moet worden gebracht.

Op de dienst Spoedgevallen wordt de patiënt onderzocht. Het meest opvallende hier is een verkorting en naar buiten draaien van het gebroken been. Daarnaast is bewegen van het been onmogelijk en zeer pijnlijk. Vervolgens wordt een röntgenfoto gemaakt van de heup en het bekken. Dit om te bevestigen dat de heup gebroken is en om het type van breuk te bepalen.

Op dienst Spoedgevallen wordt een huidtractie aangelegd. Dit is een speciaal verband dat met een gewicht aan het been trekt om de breuk te stabiliseren tot de operatie. Het type operatie is afhankelijk van de plaats waar de heup gebroken is.

De subcapitale fractuur

Bij dit type fractuur is er een breuk tussen de kop en de nek van het heupgewricht. 

Bij jonge patiënten wordt getracht het eigen heupgewricht te bewaren. De breuk wordt in dit geval vastgezet met drie schroeven (osteosynthese). 

Bij oudere patiënten heeft deze methode weinig kans op slagen, en wordt in veel gevallen een heupprothese geplaatst. Bij actieve patiënten jonger dan 65 jaar plaatsen wij meestal een totale heupprothese. Bij de oudere patiënt, met een minder actieve levensstijl, wordt meestal besloten om een biarticulaire heupprothese te plaatsen. 

De pertrochantere fractuur

Bij dit type fractuur is er een breuk in het dijbeen zelf. Deze breuken worden behandeld met een osteosynthese. Deze wordt uitgevoerd met een plaat en schroeven of een nagel die in het dijbeen geplaatst wordt.

Na de operatie wordt de patiënt opgenomen op de afdeling Orthopedie. Afhankelijk van het type breuk mag de heup onmiddellijk belast worden, of moet de patiënt eerst een periode met krukken stappen om de breuk te laten genezen. Tijdens de opname wordt met de sociaal assistente overlegd of de patiënt terug naar huis kan, of dat eerst een periode in een revalidatiecentrum noodzakelijk is. 

Ook is het belangrijk dat bij dit type breuken de osteoporose behandeld wordt. Hiervoor wordt een botdensiteitmeting uitgevoerd en wordt de patiënt verwezen naar de afdeling Reumatologie voor een aangepaste behandeling.